Ontsteking, functioneel gevolg?

Een van de meest opvallende symptomen binnen het lichaam is de ontsteking. Opvallend in die zin, dat een ontsteking vaak wordt gesignaleerd door de diegene die erdoor getroffen is (pijn, bewegingsbeperking, ongemak, etc.) en door de waarnemer die het onderzoek verricht. Zoals de kop van dit stuk al aangeeft, is de ontsteking op zichzelf geen oorzaak. Het is een gevolg van, of reactie op een ander fenomeen. (En heeft een functie!)

Ik zal mijn visie op een onsteking of ontstekingsfenomeen verklaren en daaruitvolgend de benadering ervan. Ik verwoord het bewust als benadering en niet als behandeling.

Ontsteking is een reactie van het lichaam op beschadiging van weefsel of op prikkels van buiten. Dit kan door een microbiologische prikkel, chemisch, fysisch, maar ook het gevolg zijn van een auto immuun reactie van het lichaam Een ontsteking heeft als doel het verwijderen van het schadelijke agens en het herstellen van de schade. (Bron. Wikipedia)

Bij een ontsteking kan men een aantal fasen onderscheiden, namelijk een versterkte doorbloeding. Doordat er meer bloed in het ontstoken gebied komt, zal het weefsel roodgekleurd en warm worden. Het uittreden van vocht uit de bloedbaan. Meer weefselvocht betekent dat er een zwelling optreedt bij de ontsteking. Er komen witte bloedcellen uit de bloedbaan ter plaatse van de ontsteking. Bij een ontsteking zijn verschillende typen witte bloedcellen bezig in het weefsel waardoor er sprake is van een verhoogde cellulaire activiteit. Dit heeft als gevolg een verhoogd energieverbruik en warmteproductie in het ontstoken weefsel. En dan tenslotte processen door bepaalde type cellen met als doel regeneratie en herstel van het weefsel.

Soms kan het aangetaste weefsel hersteld worden tot de oorspronkelijke staat, maar soms is dat echter niet mogelijk In dat geval zal het beschadigde weefsel vervangen worden door bindweefsel wat te zien is als een litteken, wat kan leiden tot functieverlies.

Dus een ontsteking is een functioneel gegeven, een antwoord op een situatie om een evenwicht te herstellen. Moet een ontsteking dan geremd worden is de vraag. En het antwoord is in de meeste gevallen: nee.

En toch bestaan er enorm veel (zelf-)medicamenten tegen ontstekingen en worden de symptomen zoals zwelling en warmte bestreden met therapieën.

In mijn optiek is de eerste vraag bij een symptoom als een ontsteking, de vraag: “waarom?”

Wat is de specifieke toestand (geweest), waarom het lichaam kiest voor een ontsteking. Is het een eenmalig incident tgv een unicausaal fenomeen, dan hoeft er in principe niet ingegrepen te worden in de vroege fase. Laat het lichaam het oplossen in de noodzakelijke stappen. Is het een terugkerend beeld of duurt het langer dan noodzakelijk (afhankelijk van het aangedane weefsel), dan is het zaak het patroon voorafgaande aan het symptoom “ontsteking” te bepalen. En dat patroon is altijd specifiek voor dat specifieke lichaam, behorende bij die specifieke persoon. En dat behoeft daaruitvolgend dus geen gegeneraliseerde aanpak.

Waarnemen, observeren. Juist buiten de symptomatologie om zien wat er gespeeld heeft en/of nog steeds speelt. Het patroon veranderen wat eraan tengrondslag ligt in de breedste zin van het woord. De juiste voorwaardes creëren voor het herstel. En dan het lichaam zichzelf laten repareren in de fases die daar voor staan.

De ontsteking die in functie is, lost zichzelf op, het heeft alleen de juiste voorwaardes nodig.